Art-classes en het leven op een organische fruitkwekerij.

Momenteel verblijf ik in het binnenland tussen de heuvels in een oude boerderij waarin een educatief project gevestigd is voor de kinderen van het platteland. Ze krijgen extra lessen hier buiten hun school. Het is op vrijwillige basis voor de kinderen maar ze komen graag. De kinderen hebben de leeftijd van 5 tot 16 jaar oud. Er staan hier vier computers waar ze allerlei oefeningetjes op kunnen doen. Ze krijgen Engelse les van de vrijwilligers die hier zijn en Ik geef artclasses. Ik heb kleurpotloden en papier meegenomen voor hen. Nu moeten ze leren er een beetje goed mee om te springen. Ze mogen hier namelijk alles pakken wat ze willen en dan zijn we alles zo kwijt. Ik leer ze alles weer netjes inpakken en opruimen. Ze weten al dat ik controleer of de doosjes compleet zijn. Zelfs een geestelijk gehandicapte vrouw van veertig zit momenteel iedere avond hier te tekenen. Ze geniet er zichtbaar van. 

Na drie nachten hier ben ik om, ik blijf een week. De sfeer is hier geweldig fijn. We hebben zo ontzettend veel plezier met elkaar. Vaak om taaldingetjes. Zo ben ik meester in vreemde dingen zeggen ofwel Louis van Gaal Engels. Ik wilde dat de leerlingen fruit natekenden en stond met volle overtuiging aan de groep te vertellen; ‘everybody knows this is a citron’. Niemand reageerde, alleen Max een Amerikaan kwam na de les met een grijns op zijn gezicht naar me toe om te zeggen dat hij ervan genoten had hoe ik de klas het verkeerde woord leerde. Ik keek hem nogal verbaasd aan. Waar had hij het over?  Toen herhaalde hij wat ik gezegd had en zei dat het geen citron moest zijn maar lemon. We hebben slap gelegen met elkaar. De volgende dag omschreef ik een meisje dat haar haar strak naar achteren gebonden had in een paardenstaart. Ze had geen pony dus ik zei she has a tail no pony waarop Max wederom over de tafel lag van het lachen. Zei je dat nou echt, zei hij. She has a tail no pony.... wist ik veel dat een staart een ponytail heet. 

We staan hier om 6.00 op, dan gaan we het ontbijt maken, vegen de boerderij en het erf aan. Daarna wieden we onkruid. Daarna help ik meestal koken. We beginnen om 10.00 uur met de voorbereidingen.

Alles snijden en klaarzetten voor het koken zelf. Er moeten houtvuur of twee houtvuren gemaakt worden afhankelijk van hoeveel pannen er nodig zijn. Ik vond het echt super om zelf een vuur te stoken om eieren te koken. Ze waren nog gelukt ook. We lunchen om 11.30 tot 12.00. Daarna is er rust tot twee uur. Om half drie komen de kinderen  hier in de boerderijof of gaan wij naar hen toe in het highschool gebouw voor de lessen. Andere vrijwolligers zijn Ellina uit Griekenland, Charlotte uit Frankrijk, Max uit noord Amerika en Fanisha uit Indonesie. Fanisha is moslima. Ze schrok zich dan ook rot van alle honden hier. Van haar geloof mag ze geen honden aanraken of de honden haar. Gelukkig is ze inmiddels aardig eraam gewend. Er is een mamahond met drie schattige puppies. Ze zijn altijd op zoek naar eten. Er zijn ook drie kittens. Minipoesjes ook zij zijn altijd op zoek naar eten. Vaak slapen de katjes bij de hondenpuppies. Die laten dat wel toe. Alleen mamahond jaagt ze op. Het is een gedol van jewelste.