Nui Trong Fashion en karaoke party

Zondag 15 oktober 2017 mijn laatste dag op de kwekerij. Vanmiddag kwam ik op het lumineuze idee om een modeshow te maken met de kinderen. Een paar meisjes hadden een doosje met fruitnetjes gevonden. Ze trokken ze over hun hoofd zoals dieven panty’s over hun hoofd trekken. Daardoor brachten ze mij op het idee om mutsen te maken met allerlei materialen uit de omgeving van de farm. Van het een kwam het ander. Zoekende naar materialen vond ik oude zakken. Ze hebben er daar veel van. Meestal vullen ze die met afval. Ik vroeg aan Theu of we ze mochten verknippen. Dat mocht. We hadden 10 kinderen vanmiddag en vijf begeleiders. Daar hebben we vijf teams mee gemaakt. Iedereen was zo ontzettend gepassioneerd bezig. Het was echt geweldig leuk. Het plezier spatte ervanaf. Ik moet zeggen dat het een van de leukste lessen was die ik ooit gegeven heb. De resultaten waren super en dan al die glunderende smoelen erboven. Weer een bijzonder leuke ervaring. Bijna jammer om morgen weer verder te trekken. De foto’s laten het enorme enthousiasme van de kinderen zien. 

We worden met zijn allen uitgenodigd voor een feestje bij Bao thuis. Drie gaan er op de fiets en ik mag als ‘oude dame’ achterop de motorbike. Bao woont in een stenen huis. De woonkamer is op de vloer en tot halverwege de muur betegeld met glimmende tegels. Een enorm tv scherm grijnst ons toe en ja hoor er moet gezongen worden. Zodra ik binnenstap wordt de microfoon in mijn handen gedrukt. Ik moet meezingen. Ik geef mijn beste vietnamese zangkunsten weg. Ze vinden het alkemaal prachtig. Om de beurten zingen zowel de kinderen als de volwassenen mee met de karaoke. Vol overtuiging en uit volle borst. We drinken water en krijgen vers fruit en nootjes. We dansen en we zingen en we hebben weer ontzettend veel plezier. Een van de mannen heeft te diep in zijn glaasjes rijstbrandewijn gekeken. Hij daagt Max uit die hem vriendelijk blijft toelachen. De vietnamezen generen zich voor de situatie en dwingen hem met zachte hand om te vertrekken. Hij wordt achterop een motorbike gezet en naar huis gebracht. Deze mensen zorgen altijd voor elkaar. 

Na diverse zangsessies ook van de andere vrijwilligers ben ik weer aan de beurt. Al scrollende kom ik langs de village brothers met het nummer YMCA. Ik denk die pak ik. De video is hilarisch. Iedereen ligt in een deuk en YMCA brult lekker mee. Even later ben ik weer aan de beurt. Ik besluit op zoek te gaan naar Ja zuster nee zuster en kom uit bij de twips. De vietnamezen genieten van het vrolijke filmpje en ik moet het nog een keer zingen. Max rolt van zijn stiel van het lachen. Het is een en al vrolijkheid en plezier. We moeten er weer vandoor. Ik word omhelsd door de gastheer en hij wil graag met me facebooken. De volgende dag krijg ik een foto toegestuurd met mooie bloemen en als ik het vietnamees vertaslvstaat er; je bent een prinses. Ik stuur een berichtje terug, dat dat kwam omdat hij in een paleis woont. Ik stuur de foto’s die ik gemaakt heb van hun zoon tijdens de modeshow. Dat waarderen ze heel erg. Leuk contact weer en een hilarische avond.