Zonsopgang bij Ankor Wat, Ta Keo nog meer tempels en een cambodjaanse barbecue

Ik heb afgesproken met mijn tuktukdriver dat we om 5.00 uur vertrekken vanaf het hotel, alleen niet als het regent. Voordat ik naar bed ging bevestigde Savet -zo heet de tuktukdriver- onze afspraak nog even. Bij regen gaan we niet. Hij zegt;" ik ben er gewoon. Ik slaap in mijn tuktuk in mijn hang mat". Ik kijk hem ongelovig aan. Hij lacht, hij is het gewend, zegt hij. Om 4.40 gaat mijn wekker. Ik heb ontzettend slecht geslapen in de angst me te verslapen. Snel douche ik me en pak mijn spullen bij elkaar. In de koelkast heb ik een stuk brood en een wat kaas. Ik drink water en loop naar beneden. Savet staat al klaar met de tuktuk voor onze toer vandaag. We rijden als eerste naar Ankor Wat. Deze tempel is de beroemdste van de tempels van Ankor en de torens vormen het nationale symbool van Cambodja. Ze zijn terug te binder op hun Nationale vlag. Je ziet ze op t-shirts het Ankor bier, echt overal. Mocht je in de illusie verkeren dat ik een van de weinigen ben die zo vroeg op stap is dan heb je het mis. Bus ladingen Japanners halen ons tuktukje in en er zijn al veel cambodjanen op pad. Langs de weg wordt overal gegeten bij de typische straat kraampjes. Vanuit de tempel naast het hotel klinken de mantra's je tegemoet. Het wordt best snel licht.

Bij Ankor Wat hebben zich veel mensen verzameld om de zonsopkomst achter de Ankor Wat torens te bewonderen. Ik heb geluk. Het lijkt een orachtige dag te worden. Langzaam komt de zon op. Het is ontzettend mooi om te zien zo vroeg op de dag. Ik ben blij dat ik de moeite heb gedaan, zo vroeg op te staan. Op het moment dat ik over de kunstof pontonbrug naar de tempel loop en ridden de Naga's ben beland die de tempel morgen bewaken verschijnt er zelfs een regenboog boven de bibliotheken in de voorhoeden van de tempel. Een cadeautje van de kosmos denk ik maar. Voor iedereen is er iedere dag een cadeautje van de kosmos. Dat kan heel klein zijn. Bijvoorbeeld een vogel die mooi fluit of een prachtige bloem aan je voeten. Vandaag begins met een grote regenboog tegenover de zonsopkomst, feest voor mij. Wat een prachtige beloning voor het vroege opstaan. Uniek moment. 

Na de zonsopkomst loop ik het tempelcomplex binnen, tijd voor ontbijt. Ik ga op een van de Steven trapped zitten met mijn gisteren in de bookshop verworven tempelgids en zoek Ankor Wat op. Zo ontbijten en inlezen, ik wil graagvweten wat ik allemaal ga zien en ben blij dat ik een behoorlijk gedetailleerde gids op de kop heb weten te tikken. De tempel is onderverdeeld in vier grondplannen steeds een niveau hoger. Er bevinden zich rondgangen met basreliefs op het eerste grondplan. Iedere windrichting heeft afbeeldingen op de muren die de Ramavyana weergeven. De verhalen van de ontstaans geschiedenis van het hindoeistisme. De in zwang zijnde godsdienst in deze contreien destijds. We spreken dan van 1000 na Christus. Ik begin er langzaam een beetje vertrouwd mee te worden. De verhalen Genuiden van oorlogen van goed tegen kwaad. Broers die elkaar bevechten en allerlei legers die hen steunen. Zo is er een prachtig verhalen over het karnen van een oceans van melk. Deze verhalen zijn in werkelijk schitterend verbeeld in de basreliefs op de buitenste murengalerij. Ik gebruik mijn gids en luister hier en daar mee met gidsen die andere toeristen rondleiden. Zij weten precies w aar belangrijke stukken zitten. Ik blijf het herhalen; ikijk mijn ogen uit...Ja ik weet het maar het is zo onbeschrijfelijk mooi allemaal dat ik iedereen hier wel mee naar toe zou willen slepen om rond te leiden. Echt, klein voorproefje met behulp van de fotos waar ik zoveel mogelijk informatie ga geven.

Ik heb vijf uur in deze tempel rondgelopen. Mijn prive tuktuk rijder haalt ondertussen zijn slaap in hangend in zijn hangmatje in de tuktuk. Na Ankor Wat gaan we naar Ta Kheo. Dit is een tempel waar enorme cambodjaanse bomen dwars door en over de tempels heen gegroeid zijn. Fenomomenaal om te zien. Je gelooft je eigen ogen  niet. Wat bestaan er toch bijzondere natuurfenomenen. Overigens kun je deze tempel alleen op afstand bekijken. Voordeel van al die bomen in deze zinderende hitte is dat je lekker in de schaduw loopt te druipen van het zweet. Het zweet vertroebeld mijn ogen soms ik heb daar voor een dikke doek mee om het af te vegen. Alles plakt aan me. Gelukkig krijg ik steeds weer koele waterflesjes van Savet. 

Na Ta Keo bezoeken we nog Ta Prohm en als laatste Ankir Thom  Rond drie uur zijn we bij de Bayon tempel, ik strompel er naar toe zal neer op de stenen voor de tempel en kan niet meer. De jongens van de kaartcontrole komen bij me zitten en een gids voegt zich bij ons in de hoop me rond te morgen leiden. Ik zit er echter helemaal doorheen en besluit dat ik hier maar een andere keer terug moet komen. De jongens vragen beleefd of ze even in mijn boek mogen kijken, eerst de kaartcontroleur die zich rot schrikt als hij de (westerse) prijs achterop het boek ziet. Heb je dat echt voor een boek betaald vraagt hij. Hij kan zich dat waarschijnlijk niet voorstellen. Het is misschien wel een kwart van zijn maandsalaris!!!Wat ik uitgegeven heb aan deze gids. Zeker voor cambodjaanse begrippen vond ik het ook prijzig maar er staat wel in wat ik wil leren over deze cultuur. Van mijn collega Rolien heb ik geleerd hoe leuk het is om veel te weten over wat je allemaal ziet. Dat maakt het extra levendig. De jongen vraagt aan mij welke Galen ik kan spreken. Hij kan Frans zegt hij trots. Hij glijdt iefdevol met zijn vingers over de letters. Hij begint  voor te lezen uit de engelse beschrijving. Hij vraagt of hij het goed hits preempt England is apetrots als ik dat bevestig. Hij is blij verrast. Het ontroerd me. Ik heb zeiden mensen een boek vast zien houden als of het een kwetsbaar kleinnood is maar deze jongens doen dat. Op een gegeven moment ken je bepaalde afbeeldingen maar het wordt een sport om nieuwe details te vinden in weer andere tempels Terwijl ik uitrust heeft de gids mijn boek ook ontdekt. Hij zegt dat het een ontzettend goede leiddraad biedt voor de tempels. Zelf heeft hij een minder recente versie. Het boek is pas uit. Hij zou deze nieuwere graag in zijn bezit krijgen. Ik noteer zijn emailadres en beloof hem dat als ik hem niet meer wil aan hem door zal verkopen. Kom zegt de gids. Ik neem je mee naar binnen. Ik kan geen pap meer zeggen, het enige wat ik nog op kan brengen is in de tuktuk stappen en naar het hotel terug. Het zwembad daar in om verkoeling te zoeken. Pfffft wat een hete dag. Ik duik om 17.00 uur mijn bed in en val voor het eerst sinds tijden direct in slaap. Ik word walked omdat ik hoor kloppen. Ik denk niemand kent mij hier dus dat is niet voor mij en draai me om. Nu wordt er harder geklopt ik denk nog steeds zal wel de kamer naast mij zijn. Pas als er voor de derde keer geklopt wordt besluit ik toch maar eens even te gaan kijken. Het blijkt wel voor mij te zijn. Een jongen van het hotel Vertelt dat er iemand van de fietsverhuur is om de fiets op te halen. Mijn hemeltje, die fiets was ik alweer vergeten of liever gezegd ik dacht die breng ik morgen wel terug. Ik zeg tegen de jongen dat ik hem graag nog een dagje wil gebruiken. Hij geeft het voor me door. Even later wordt er weer geklopt. Nu doe ik met mijn slaperige hoofd direct open. Het is de hoteljongen met de fietsverhuurder. Deze komt de afspraken nog even herhalen. De jongen zal min. Engels wel niet helemaal begrepen hebben. Ik mag de fiets nog een David lenen en het grappigste is dat de tijd vanaf dat moment ingaat. Eindelijk kan ik verder slapen. Dat het hard nodig was blijkt wel uit het feit dat ik de volgende dag pas om 9.30 wakker wordt. Zestien uur geslapen. Vandaag zwembaddag, ik ga goed uitrusten en bij -komen. Ik nestel me na het ontbijt op een ligbed bij het zwembad. Daar breng ik de hele dag door. Kletsend met andere gasten en o ja. Ik heb ook nog zwemles gegeven, de ik kinderen kunnen geen van alle zwemmen.  Van lege petflessen maak ik kurken om het jongetje beter te laten drijven. Ik geloof dat ze niet zo lekker zitten. Hij haakt af en wil liever spelen. Hij heeft groot gelijk. Zwemmen leer je niet een twee drie. We hebben wel bekijks gehad. Oma en mama  glimlachend naar onze zwemcapriolen te  kijken. 

Twee francaises nodigen me uit om samen te eten. Ze weten niets in Siem Reap en ik stel voor dat we naar pub street gaan. Ze vragen of ik de weg weet en dat weet ik. Ik gids ze door de stad en voel me best trots erop dat ik al aardig wat weet te vinden in den vreemde. Pub street is de populairste uitgaans en eetgelegenhedenstraat hier. De meiden zijn 26 naar oud en ontzettend lief, leuk, aardig en humoristisch. We willen alledrie echt cambodjaans eten en dat wordt uiteindelijk een cambodjaanse barbecue....