Penang

Na Gisteren hebben we de bus naar Penang genomen. De bussen waar we in reizen zijn zeer comfortabel. Heerlijke stoelen die je in een comfortabele ligstand kunt zetten en prima beenruimte de airco staat alleen wel erg frisjes aan. Dat is natuurlijk de bedoeling maar als je er vijf uur in hebt gezeten is het wel koud brrrrr. Bij de eerste stop die de bus maakte stapten tot onze stomme verbazing Benjamin, Oilin en Grace in. Dat was een grote verassing. Ze waren, net als wij, blij dat we elkaar opnieuw troffen. Nu konden we in ieder geval gegevens uitwisselen en fatsoenlijk afscheid nemen van elkaar. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk aldus Oilin...en zo is het! In Ipoh stapten zij uit, wij gingen verder naar Penang.

Na Kuala Lumpur is Penang de grootste stad van Maleisie. Blijkbaar hebben alle grote steden in Maleisië een little India en een China town. Vroeger ben ik wel in Londen geweest, waar men over China Town sprak maar ik heb nooit beseft dat Chinatown een stadsdeel is waar allemaal chinezen bij elkaar wonen. Ik weet niet meer of ik hier al eerder over geschreven heb, anders excuses voor de herhaling. We vergapen ons in ieder geval aan de vele Chinese tempels die we tegenkomen. De Chinezen hebben ontgelofelijk veel goden, naast goden zijn er geesten en voorouders en die moeten allemaal gunstig gestemd worden. We zijn vandaag bij de 'god of war' in de tempel geweest. De tempels zijn zo indrukwekkend. Ik begrijp steeds beter dat Wim en Diny, vrienden van ons uit Zwolle, uit Zwolle deze cultuur ondergebracht hebben in hun huis. 

Een meisje was aan het bidden tot de god. Ik vroeg of het onbeleefd was als ik meer over deze god wilde weten. Ze vond het plezierig om erover te vertellen. Ze verteldevdat deze god vele goede dingen heeft gedaan voor de chinezen en dat ze hem daarom nu vereren. Hij zorgt nu voor vrede en veiligheid. De politie heeft hem ook hoog in het vaandel. Ze bad om veiligheid voor haar ouders. Ik mocht haar fotograferen terwijl ze aan het bidden was. Ze deed speciaal voor mij nog een gebed voor de foto. Ze stak een kaarsje in de vorm van een ananas aan. Deze vorm is erg populair. Ik weet niet of er een speciale betekenis voor is. Ze vroeg in ieder geval om verlichting van iets. Ik vind het zeer indrukwekkend allemaal en sta steeds vol verbazing te bekijken wat er zich allemaal afspeelt. Ik heb wel ontdekt dat de mensen die Engels spreken het fijn vinden om van hun geloof dingen uit te leggen en erover te vertellen. Ik vraag zodoende eerst of ze Engels spreken en vervolgens of ik ze iets mag vragen. Zo leer ik steeds beter begrijpen wat zich allemaal voor mijn ogen afspeelt.

Zo kwamen we terecht in een tempel met chinezen die geen woord Engels verstaan. Voor de tempel stond een rek met buizen met een doorsnee van vijf cm. In de tempel zagen we enorme roze wierookstokken staan met fluoriserende draken erop. Deze stokken hebben een diameter van wel 15 cm en zijn ongeveer 2.00 meter lang. Deze stokken worden in die enorme buizenrekken geplaatst en aangestoken. De eigenaar van een stalletje bij de tempel voor de Godin van de genade vertelde aan ons dat het 24 augustus de dag van de hongerige geesten is. Overal in Chinatown worden enonrctafels neergezet waar iedereen dan fruit en eten voor de geesten naartoe gaat brengen. We weten nog niet of we dat af gaan wachten...

In de tempel van de godin van genade sprak ik een meisje, dat ik een ritueel uit had zien voeren aan met de vraag wat ze nou aan het doen was. Ze had een koperen bus in haar handen met daarin platte puntvormige houten stokjes. Op de stokjes staan Chinese tekens. Ze schud de huls net zolang tot er een stokje uit valt. Dit pakt ze dan op en vervolgens pakt ze twee rode halve ovale houten blokjes met een bolle en een platte kant. Ze vertelt dat ze de stokjes schud voor het altaar van de godin omdat de godin weet welke vraag zij in haar hart heeft. Zelf weet ze dat niet. Door het stokje met de twee blokjes op de grond te gooien kan ze zien of ze de juiste vraag heeft getrokken uit de koperen huls. Een blokje ligt dan met de platte kant op de grond de andere met de bolle kant. Is dit niet het geval dan verricht ze alle handelingen opnieuw. Als ze de juiste vraag heeft gevonden loopt ze naar een mannetje aan de zijkant van het altaar, dat achter een soort desk zit, die pakt dan een briefje met daarop het antwoord op haar vraag. Dan is het ritueel klaar.