Hangen bij Ankor Wat

Vannochtend heb ik de Françaises uitgezwaaid. Ze gaan 6 dagen yoga doen en mediteren. Ik mocht mee maar ben er uiteindelijk niet op ingegaan. Ik heb ze uitgenodigd om in Nederland langs te komen en zij hebben mij uitgenodigd om naar Frankrijk toe te komen. Gisteren was Camille jarig en ze liet vanmorgen een filmpje zien van haar neven die in de bergen leven met een schaapskudde van 80 schapen. Ze blijven de hele zomer weg. Ze slapen in hutjes in de bergen, drinken het water uit de Pyreneeën, verzamelen hun voedsel ter plekke. Lijkt me ook fantastisch om een keer mee te maken. 

Ik wil vandaag op de fiets naar Ankor Thom. Inmiddels weet ik de weg, het is niet  eens ver 8 km of zo. Onderweg op de fiets kom ik voorbij de Phom bun vierende Cambodjanen. Ik bedenk dat het eigenlijke veel leuker is om me daartussen te begeven. Ik zie lege hangmatjes en vraag met gebaren of ik erin mag gaan liggen. Dat mag. Nu kan ik heerlijk observeren. Er zitten veel families bij elkaar. Alle leeftijden gezellig samen. De kinderen spelen op het gras. Ik zie ook twee jongens die handig in de bomen klimmen en van daarbuiten het water springen. Overal lopen mensen die hun waren aan de man proberen te brengen. Goedkoop speelgoed met felle kleuren. Gas-ballonnen. Er loopt een vrouw met een stok op haar schouder, achter haar hangt een pot met kooltjes, voor haar heeft ze spiesjes, die ze daarop kan verhitten, hangen. Er lopen ook veel kinderen die spullen verkopen. Ze dragen een vierkant mandje op hun buik. Daarin zitten magneetjes met de Ankor Wat erop, foeilelijk, bamboe fluiten in een hoesje van gekleurd bananenblad. Ik lees Marion Bloems Muggen, mensen olifanten in mijn hangmatje. Plotseling staat er een jong meisje naast mij die vraagt of ik wat van haar wil kopen. Ze spreekt goed Engels. Ze vraagt hoe ik heet. Ze heeft kleine figuurtjes, die van gekleurd blad gemaakt zijn, bij zich 3 dollar voor 5 figuurtjes. Ik kijk haar aan en zeg dat ze veel te duur is. Dan vraagt ze me hoeveel ik wil betalen. Ik zeg 2000 real. Dat is een halve dollar. Give me one dollar madame, then i can go to school. Ik zeg tegen haar dat ze niet moet jokken tegen mij. Ik geloof niet dat ze naar school zal gaan en zeg dat tegen haar. Ze kijkt me verontwaardigt aan en zegt dat ze 's morgens naar school gaat en 's middags spulletjes verkoopt. Haar verontwaardiging doet me vermoeden dat ze de waarheid spreekt. Ik geef haar uiteindelijk 10000 real en zeg dat ze dan wel echt naar school moet gaan. Ze bedankt me blij en wenst me veel geluk. Ik wens haar ook veel geluk. Ik hoop dat ze inderdaad naar school kan. 

Weer een ander meisje loopt met een dienblaadje met fruit langs. Ze schillen hier mini ananassen en mango's in een ovale vorm waar een spiraal overheen gesneden is. Ze doen deze in blokjes in een plastic zakje met een sateprikker, hartstikke handig. Ik koop een zakje ananas, er zit tot mijn verbazing een minuscuul plastic bolletje bij met een zalmoranje goedje. Als ik het proef blijkt het grof zout met chilisaus te bevatten. Ik doop de ananas erin maar eet het liever zonder. 

Kinderen komen voorbij met pakjes servetjes om te verkopen. Weer andere kinderen verzamelen lege blikjes in een zak om zijn schouder. Tussen het verzamelen door klimmen ze in de bomen en springen dan omlaag het water in. Daarna zoeken ze kletsnat weer verder. Ze zijn bijna altijd met twee of meer kinderen bij elkaar. Een oude man zoekt uit alle prullenbakken lege waterflesjes bij elkaar. 

De kinderen spelen lief met hun nieuw verkregen speelgoedjes. Volgens mij hebben ze ook veelal nieuwe kleren aan. 

Ik lig heerlijk. Het is bewolkt en zodoende lekker koel. Ik heb me ingesmeerd eigenlijk voor het eerst vandaag. Dat levert me een kletsnat lichaam op. Waarschijnlijk van het fietsen.

 De lucht wordt donkerder en donkerder. Er vallen wat regenspetters. Daar blijft het bij. Als de zon weer doorbreekt snap ik waarom de Cambodjanen onder de bomen zijn gaan zitten. Hot hot hot. Achter me zet iemand de autoradio  met een zware bas aan. Steeds nestelen zich weer andere families op de rieten matten of in de hangmatten die hier overal staan. Twee jongetjes moeten blijkbaar plassen, ze halen hun piemeltje uit hun broek en doen dat gewoon op het gras, naast  hun familie die op de rieten mat zit. Niemand verblikt of verbloost ervan. Daarna voetballen ze weer verder met hun strandbal. Ze zijn behendig ermee. Ze zullen wel ouder zijn dan ik denk. Ik onderschat de leeftijden hier nogal eens. Hier weten de kinderen in ieder geval nog wat spelen is. Je ziet het aan de goed ontwikkelde motoriek van de kinderen. Ze hebben zo klein als ze zijn al een goed balgevoel. Het is erg leuk om te zien hoe gezellig ze het met elkaar hebben en met hoeveel plezier ze met elkaar optrekken. 

Een dame loopt langs me heen met een schaal op haar gehaakte hoedje. Op de schaal liggen springrolls. Wij noemen die Vietnamese loempiaatjes. Het vrouwtje met de kookpot aan de takken verkoopt eten aan mijn buren. Ze heeft een piepklein plastic krukje bij zich. Dat zet ze in het midden neer. Ze stookt haar vuurtje op en grilt de spiesjes. Even later zakt een collega van haar neer, pal naast mij. Ik laat me deze kans natuurlijk niet ontnemen. Fotomomentje-Ik koop twee sepia spiesjes bij de een en twee naar ze zegt kippenspiesjes bij de ander. Ze worden ter plekke voor mij geroosterd op het vuurtje dat ze bij zich heeft. De kip is meer botjes dan vlees. Zo heb ik er eindelijk voordeel van dat ik goed ben in kluiven en dat lekker vind. Ik geloof trouwens niet echt dat ik kip zit te eten...het zijn vleugeltjes maar waarvan? Een vrouw uit nieuw zeeland vertelde dat ze hier vijf jaar geleden ook is geweest. Je hoorde toen nergens vogels, zei ze. Die zijn allemaal opgegeten. Nu hoor je ze gelukkig wel weer. Gisteravond klonk er een prachtig kikker concert buiten. Hoge brullen, diepe basbrul. Ze kunnen er wat van die kikkers.

Ik heb aan een jongetje gevraagd of het geld kost om in de hangmat te mogen liggen. Hij antwoord; "one dollar madame". Hij houdt me goed in de gaten de hele tijd. Als ik opsta om weg te gaan loop ik naar het water om naar de kinderen in de boom te kijken. Ik heb niemand geld zien betalen voir de hangmatjes. Ik denk echter als je zo slim bent om te doen alsof je geld ophaalt voor de matjes dan speel ik het spelletje gewoon mee...zo komt splinter door de winter.

Morgen is het 23 september. De zon zou morgenochtend exact boven de hoogste toren van Ankor - Wat op moeten komen. Dat wil ik meemaken. Ik heb niet voor niks een kaart voor 7 dagen entree gekocht.