Ho Chi Minh City. Voorheen Saigon genoemd

Op zondag 1 oktober 2017 vloog ik naar Saigon/ Ho chi minh city. Ik zal dat verderr HCMC noemen. Ik ben terwijl ik in de taxi naar district 1 zit nog op zoek naar een geschikte verblijfplaats. Die vind ik uiteindelijk in het Sunland Saigon hotel. Ik slaap daar in een futuristische capsule. In een zaal zijn 10 capsules gebouwd. Nummer 6 behoort mij toe deze week. Net als in het cube hostel in Bangkok is de capsule een matras breed en een matras lang. Alleen deze capsule is geheel van kunsstof. Alles is multifunctioneel gemaakt. Aan mijn voeteneinde heb ik een tv in de wand. Rechts van mij zit een spiegel met daaronder een bedienings paneel. Het ziet er waanzinnig futurisch uit. Het slaapt prima en ondanks dat je in een zaal slaapt met andere mensen, heb je veel privacy. 

Iedere keer als ik denk dat ik nu wel de grootste stad van de wereld bezocht heb, blijkt het nog groter te kunnen. Ongelofelijk wat een mega city. De eerste dag neus ik rond in winkeltjes waarvan sommige boven mijn budget zijn. Ik loop te goochelen met de bedragen. 1 euro = 26718000 vietnamese dong, ga maar na wat de bedragen zijn als het duurder wordt. 

Ik heb nare uitslag bovenop mijn voeten die steeds vervelender wordt. Ik heb me de tweede dag enorm verslapen. Ik word pas om 13.36 wakker. Aangezien de jeuk niet meer te verdragen is besluit ik op zoek te gaan naar een dokter. De hoteldesk wijst me de weg. Bij de medische post verloopt alles supervlot. Mijn bloeddruk wordt gemeten, temperatuur opgenomen alles is goed. De arts vertelt dat ik een allergische reactie heb op het rubber in mijn sportschoenen. Ik kan alleen nog slippers aan. De zalf helpt goed. Ook weer opgelost. 

Ik wil weer een fiets huren. Op de fiets leer je de stad het beste kennen. De winkel die ik binnenstap blijkt nig maar drie dagen open te zijn. Drie jongens overleggen druk per telefoon met hun baas. Ze hebben nog niet eerder een fiets verhuurd. Ze moeten werkelijk alles vragen. Gevolg is wel dat ik even later op een spiksplinternieuwe fiets iHCMC doorkruis. Ik wil wat highlights zien maar ook een tempel die veel voor reizigers betekent. Het is een uur fietsen. Zo zie je nog eens wat en ik vertoef steeds minder tussen de toeristen. 

Het is midden herfst festival vandaag. Mensen geven elkaar speciale cake. Mooncake. De kinderen krijgen en lopen daarom met lantaarntjes door het donker. Als het niet geregend had hadden we de volle maan aan de hemel kunnen zien. Ik ontmoet een vietnamese Nhi van 25 jaar oud bij het turtle lake. Deze afspraak zat al een paar dagen in de planning. Ze laat me proeven van de dingen die ze lekker vindt. Streetfood dat bij de fontein klaargemaakt wordt door vrouwtjes met een vuurtje, een koelboksje mer ingredienten. 

We zitten gezellig te praten maar ik heb niet echt een klik met haar. Als het begint te regenen. Zegt ze dat ze naar huis gaat en is ze plotseling in de drukte verdwenen. 

Bij de fietsverhuur moet ik later op de dag nog een helm ophalen. In dit drukke chaotische verkeer lijkt me dat veiliger. De eigenaar is nu ook in de winkel en komt kennismaken en geeft me zijn visitekaartje. Hij vertelt dat hij gidsen aan het opleiden is om fietstours mee te malen. Ik raak aan de praat en een van hen biedt me aan me morgen

Te gidsen. We spreken om 11.00 uur af bij de winkel.