Phnom Penh

Net wanneer ik mijn tanden sta te poetsen om naar de post te gaan met de schilderijtjes voor Stefan en mijn touroperator. Hoor ik een verdacht ruisen. Ik hoop nog dat het de airco is, die ik hoor maar als ik naar buiten kijk, zie ik een grote grijze wolkenlucht. Geen open plekje te bekennen. Een fikse donderbui stort omlaag. Ik maak een foto van mijn uitzicht en meen daarop de grote druppels vastgelegd te hebben. Ik grinnik een beetje bij mezelf. Valnmorgen bij de balie van het hotel werd ik uitgenodigd door een cambidjaanse man om mee naar het strand te gaan met hem. Hij wilde wel met een mooie vrouw op stap. Maar die mooie vrouw (die zich natuurlijk wel gestreeld voelde) niet met hem. Ik wachtte op een doosje, om de schilderijtjes in te stoppen voor verzending, toen dat gebeurde. 

Ik schort mijn plannen voor vandaag  maar een uurtje of wat op. Eerst maar eens zien hoe het weer zich gaat ontwikkelen. Mooie gelegenheid om mijn blog bij te werken. Eergisteren heb ik het koninklijk paleis van Cambodja bezocht. Het olympisch stadion gebouwd in 1964 en een tempel, Wat Phnom; waar de stad zijn naam aan te danken heeft, die erg populair is bij de cambodjanen omdat alle geuite wensen daar vervuld worden. Dat lijkt mij ook wel wat. Ik blijf ze mooi vinden hoewel ik er natuurlijk al heel wat bezocht heb zo onderhand. Deze keer heb ik boor de verandering een boedha gezien met erg rode lippen. Net of iemand er lippenstift pp heeft gedaan. Toch weer iets nieuws. Ik moet denken aan een clowntje. Clowntje Boeddha, laat ze het maar niet lezen. Toen Thomas nog een kleuter was kocht ik een blikken kerststalletje uit mexico. De figuren waren gemaakt van stukjes blik en daarop was met dikke stiften kleur aangebracht. Jezus had een gele haardos met aura en een grote rode mond. Ik vroeg aan Thomas; 'zie je wie dit is' ? Hij keek heel serieus en antwoordde; 'een clowntje'. Sindsdien hadden we clowntje Jezus. Deze boeddha riep deze leuke herinnering bij mij op. 

De sfeer in de tempels vind ik erg fijn. Deze staat in groot contrast tot de drukte op straat.  Mensen zijn stil, zitten te bidden brengen offers. Zelf heb ik drie lotusbloemen gekocht bij een klein jongetje. Ik had een tijdje naar hem staan kijken omdat hij zo heerlijk aan het spelen was met een piepschuim bakje waarin eten had gezeten. Prachtig om te zien hoe onderzoekend hij van alles ermee probeerde. Hij had ook al van de restanten van wierookstokjes de asjes van een klein autootje gemaakt. Petflesdoppen als wieltjes eraan, waar hij zijn autovorm van had gemaakt kon ik niet thuisbrengen. Hij vermaakte zich er Fantastisch  mee. 

Het koninklijk paleis was mooi maar niet zo mooi als dat in Bangkok. Het was wel grootser opgezet. Toen ik er aankwam met mijn tuktukmannetje zag ik overal ME busjes, heel veel geuniformeerde mannen op straat. Wegen waren afgezet. Ik dacht; nou nou die koning heeft veel machts vertoon om zich heen. Overal stonden mensen met dikke camera lenzen. Toen bleek dat de prime minister lin de buurt was. Ee liepen blijkbaar ook voirname monniken omheen die geintervieuwd werden. Ik wilde het paleis in maar werd tegen gehouden. Ik mocht niet naar binnen want mijn schouders waren niet met mouwtjes bedekt. Ik had keurig (dacht ik) een grote shawl om me heen geslagen maar dat was niet Oke. Ik kan daar slecht tegen, op mij komt het erg onredelijk over. Ik kreeg de keuze een foeilelijk t-shirt kopen of niet toegelaten worden. Daar heb ik even over moeten nadenken. Uiteindelijk heb ik toch dat lelijke t-shirt maar gekocht. Gioedkoper dan een tuktuk heen en terug nemen naar het hotel, om mijn t-shirt op te halen. Ik blijf een Hollander. Ik heb de troonzaal die niet betreden mocht worden van buitenaf bekeken. Ook hier hebben ze een tempel met een smaragden boeddha. (net als in Bangkok). Het bijzondere aan deze tempel is dat de vloer gemaakt is van zilveren tegels met een relief erin. Er ligt overal vloerbedekking op. Ik kon het natuurlijk niet laten om toch even op een tegel te gaan staan met mijn blote voeten. Ik heb op een zilveren vloet gestaan en gelopen. In deze tempel, de zilveren pagode, genoemd staan honderden boeddhas in alle maten die je maar voor kunt stellen. Allemaal giften aan de koning van hoifwaardigheidsbekleders. De meesten zijn van goud of zilver. Ze sraan in vitrinekasten om de smaragden bieddha heen. Op het terrein staat ook een gietijzeren gebouwtje dat aan Napoleon toebehoort heeft. Helaas wordt het gerestaureerd. Het staat helemaal in de steigers. Daar had ik graag even binnengekeken. Bij het paleis zelf mag je niet komen omfat de huidige koning er weer woont. Zo een paleisterrein omvat dus een pakeis, diverse tempels, een ontvangstzaal voor koninklijke gasten en hoogwaardigheids-bekleders. Het is een groot ommuurd complex geheel. Het was hier wel lekker rustig en rennaissance groen ofwel geen natuurlijk gevormde struik te bekennen. Wat ik erg leuk vind is een klein zaaltje met draagstoelen of moet ik troontjes zeggen. De royals laten zich hier nog steeds op ronddragen tijdens bijzondere gelegenheden. Ook zijn er troontjes om op een olifant te reizen. Grappig fenomeen om te bekijken. n het zaaltje met serviesgoed en kleding van het koninklijke ballet zit een suppooste in een hoekje op een mat tv te kijken. Haar wolk van een kindje ligt vredig te slapen. 

Het olympisch stadion is van het communustische soort. Een stevig betonnen comolex wat ik toch leuk vind om te zien. De tultukrijder die me inmiddels mamie noemt rijdt me eromheen. Daarna heb ik wel weer genieg bekeken voor een dag en ga ik terug naar het hotel, lekker even zwemmen. 

De volgende dag woensdag 27 september huur ik wederom een fiets. Dat vind ik een van de leukste manieren van decstad verkennen. Google maps on, struinen en kijken en bekeken worden. De mensen zijn hiet niet onnaardig maar minder vriendelijk dan in Siem Reap. Ik heb van diverse personen waarschuwingen gekregen dat het in het donker minder veilig is hier. Ik kijk ' s avinds films in mijn hotelkamer. Ik vermask me prima maar begin mijn lieve Martin toch wel erg te missen. We spreken elkaar natuurlijk regelmatig via videogesprekken maar die kun he niet voelen...Ik overeeeg zelfs om mijn ticket om te boeken naar een eerdere datum. Pas wanneer ik ontdek dat er in noord vietnam mooie bergvolkeren te ontmoeten zijn die nog in klederdracht gekleed gaan krijg ik weer zin om het verder te reizen. Wederom heb ik geinformeetd naar een project om Engels te geven aan de kinderen in Sapa. Ik heb daar nog geen reactie op gekregen. 

Tijdens mijn struintocht door de stad heb ik naar spelende kinderen staan kijken op het schoolplein. Het is blijkbaar pauze op dat moment want net als ik fotos wil nemen klinkt er een bel en rennen de leerlingen terug naar het klaslokaal. Ik heb wel mooi meegekregen hie zich een levenduge handel tussen de spijlen van het schoolhek plaats vindt tussen een mannetje met zakjes popcorn en een mannetje dat fleurige gele en rode drankjes aanbiedt. Hij loopt glimmend heen en weer met zijn zakjes met de plastic bekers en veel ijsblokjes erin. De bel rinkelt, klandizie weer voorbij. Ik ben mijn leesbril verloren en ga op zoek naar een plek waar ik die kan kopen. Ik vermoed dat ik misschien een kans maak bij een bookstore. Ik loop naar binnen en vraag of ze ook brillen verkopen, met handen en voetentaal. Jazeker zegt het winkelmeisje en ze loopt voor me uit naar boven. We staan stil bij venetiaanse gezichts maskers op een stokje als ze merkt dat ik dat niet bedoelde neemt ze me mee naar de zwembrilletjes. Creatief oplossend is ze zeker. Ze heeft me alle mogelijke soorten oogdingen laten zien die ze in huis hebben;-). 

Ik probeer het bij een shoppingmall. House Soraya. Ik parkeer mijn fiets bij een strenge oppoasser die zijn task erg star opvat. Regels in Cambodja zijn er om precies opgevolgd te worden. Waarom ook niet. De shoppingmall is aan een recessie onderhevig. Er staan veel ruimtes leeg. Men spreekt er geen engels. Bij iedere roltrap staat een mannerje om je te leren hoe je daarop moet stappen. Toen het in de tachtiger jaren openging kwamen vele cambodjanen kijken en wisten ze niet hoe ze om moesten gaan met de roltrappen. Vandaar dat er iveral uitgebreid te lezen is hoe he met een roltrap om moet gaan. 

Leesbrillen verkopen ze er niet helaas. Morgen weer een dag.